นิยาย:BoYz&GiRls แก๊งป่วน...ก๊วนแสบ[ตอนที่7]

นิยาย:BoYz&GiRls แก๊งป่วน...ก๊วนแสบ

เมื่อหนุ่มที่ป๊อปปูล่าที่สุดในโรงเรียน ทั้ง 5 คน
ต้องมาตามจีบ ยัยบ้า หญิงปากจัด
ด่าคนไม่เลือก อะไรจะเกิดขึ้น...
ติดตามชม นวนิยายเรื่อง... BoYz&Girls แก๊งป่วน...ก๊วนแสบ!!

ตอนที่ 7: นายจะฟังฉันบ้างมั้ย

“แต่ฉันไม่มีอะไรจะพูดกับนายซะหน่อย -..-“
“ก็ฉันอยากคุยกับเธอหนิ ตามฉันมา ถ้าไม่ตาม เธอตาย!!”
แลวโทโมะก็เดินไป ฉันหันไปมองเขื่อน
“สงสัยโทโมะมันคงอารมณ์ไม่ดีแล้วล่ะ เธอตามไปเหอะ”
“อื้ม”
แล้วฉันก็รีบวิ่งไปหาโทโมะ ฉันเดินตามเขาตลอดจน...
“มาเดินข้างฉันสิ”
เขาหยุดแล้วพูด นี้มันจะมาอารมณ์ไหนฟระ -*-
“เธอชอบเขื่อนหรอ”
ฉันมาเดินข้างๆเขา แล้วก็พบกับคำถามหนึ่ง ที่ซึ่ง ไม่คิดว่ามันจะออกมาจากปากนายเลย
“ฉันน่ะเหรอ?”
“อือ”
“เปล...”
“ถ้าไม่ชอบ!! แล้วี่เธอไปกอดมันหมายความว่าไง!!”
อีตานี้ นี้ไม่ไหวเลยจริงๆ
“ฉัน...”
“เธอรู้มั้ย!! ไอเขื่อนมันมี....”
ฉันตั้งใจฟังในสิ่งที่เขาจะพูดออกมา แต่เงียบ... - -
“ช่างเหอะ แต่เธออย่าไปยุ่งกับมันให้มากแล้วกัน”
“มีแฟนรึเปล่า?”
ฉันถาม เพราะฉันเคยได้ยินข่าวมาเหมือนกัน ว่า เขื่อนกับเคนตะ มีแฟนแล้ว
“อือ....เธอรู้”
“อืมฉันรู้^^”
“แต่เธอยังทำ...”
“เปล่านะ ที่ฉันทำไปไม่ได้เพราะชอบเขื่อ....”
“เธอมันแย่ที่สุด!! ฉันไม่ต้องการฟงคอธิบายโง่ๆอีกแล้ว”
ฉันตกใจขึ้นมาทันที เมื่ออีตาโทโมะตะคอกใส่หน้าฉัน ไอบ้าเอ๊ย ถ้าเป็นคนอื่นฉันล่ะด่าไปนานแล้วนะยะ>.<
“ทำไมไม่ด่าคืนล่ะ หรือว่ามันคือความจริงที่ฉันพูด”
โทโมะพูดอีก
“หึหึสงสัยว่าเธอเนี่ย มันเป็นคนประเภทชอบแย่งของของคนอื่นเค้าใช่มั้ยล่ะ^^”
“หยุดนะ!! ขืนนายพูดอีกคำเดียว ฉันจะไปจากตรงนี้ซะ!!”
“ฉันไม่เคยกลัวความจริง”
ความพูดอย่างเยือกเย็น แต่ฉันจะไม่ฟังเขาพูดอีกแล้ว!!
“หุบปากนายเอาไว้กินข้าวเหอะ!! คนที่มีสมองต่ำๆแบบนายเนี่ย!! มันไม่เคยฟังใครอยู่แล้วล่ะ!! ไม่คิดจะฟังฉันพูด!! ได้อธิบายเหตุผลบ้างหรอ!! อย่าเอาสายตาของนายมาเป็นใหญ่สิ!! โตก็โตแล้วนะ!! แต่สมองเหมือนเด้กอนุบาล!! ไอบ้าเอ๊ย ไปตายซะ!!”
พอฉันพูดด่าเขาไป ฉันก็รีบวิ่งออกมา อีตาบ้าเอ๊ย...ไม่เคยฟังเหตุผลกันเลยหรือยังไงนะ ฉันล่ะเกลียดๆๆๆๆๆ เกลียดนายที่สุดเลย >.<

โอ๊ยยยยยยยยเวลาคาบบ่ายทำไมมันช่างน่าเบื่อจังเลย
“แกเป็นอะไรไปอ่า ฉันเห็นตั้งแต่ที่มีเรื่องกันที่โรงอาหารแล้ว โทโมะพุด...”
“หยุดนะ!!! อย่าพูดชื่อนี้อีก!! ฉันไม่อยากได้ยิน!!”
พอฉันพูดจินนี่ถึงกับอึ้ง แต่ฉันก็ไม่สนเอาหัวฟุบโต๊ะต่อไป นี้...ฉันเป็นอะไรไปนะ ถ้าเมื่อก่อนการด่าของฉัน มันก้ทำให้ฉันรู้สึกดีขึ้นหนิ แต่ทำไมครั้งนี้...ฉันถึงรู้สึกแย่แบบนี้นะ
“ถ้าแกมีปัญหาอะไรอ่ะ แกเขียนในเศษกระดาษสิ^^ เขียนความจริงทุกอย่าง เขียนเรื่องที่แกอยากจะเขียน แล้วมันจะช่วยให้อารมณ์ดีขึ้นนะ”
จินนี่แนะนำ พร้อมกับยื่นปากกากับกระดาษมาให้ฉัน
“ขอบคุณนะจินนี่....ฉันจะลองดู”
ฉันคิด...แล้วเขียนทุกอย่างลงไปในกระดาษแผ่นนั้น

ไอบ้าเอ๊ย นายมันบ้าที่สุด ฉันเกลียดนายที่สุด นายเคยจะฟังฉันบ้างมั้ย เหตุผลที่แท้จริงน่ะ ก้จะให้ฉันทำยังไงล่ะ เมื่อยัยกูปรีทั้งหลาย ข้างหลังฉันมันซุบซิบนนทาฉัน หาว่าฉันใช้ยาเสน่ห์ ใส่เพราะนาย หาว่าฉันเล่นของบ้างล่ะ หาว่าฉันอย่างนู้น อย่างนี้ เป็นวันทองบ้าง ฉันไม่ชอบ!! นายได้ยินมั้ย!! เพราะฉะนั้นจะให้ฉันทำยังไงล่ะ ฉันก็เลยเดินเข้าไปกอดเขื่อนน่ะสิ เพื่อให้พวกนั้นได้รู้ซะบ้าง ว่าฉันไม่ได้ใช้ของอะไรทั้งนั้นอ่ะ แต่พอนายมาเห็น... นายก็ไม่ฟังฉันเลยสักนิด

พอฉันเขียนจล ฉันก็ขย้ำๆๆๆ แล้วทิ้งลงในถังขยะซะ นี้ฉันไม่มีวันที่จะได้อธิบายให้นายรู้เลยใช่ไหม...
“พิมเดี๋ยวจินนี่มานะ อยากไปเข้าห้องน้ำน่ะ”
“อืม...”
ตอนนี้ฉันฟุบหลับไปกับโต๊ะได้สักพักแล้วล่ะคะ ก็มันง่วงจริงๆนี้นา = =
“พิม!!”
มีคนเรียกฉันนี้นา ใครกันล่ะเนี๊ย ขัดขว้างความสุขชะมัด>.<
“อารายยยยยย = =”
“ดูนั้นสิๆๆๆ กรี๊ดดดดดดดดด~”
ฉันตื่นงัวเงีย ขึ้นมาดุ
“ที่สนานบอลของเราน่ะ เธอออกไปดูเร็ว!!”
โอ๊ย มันจะอะไรกันนักหนาอ่า มีเพื่อนคนหนึ่งดึงหรือเรียกว่าลากเลยก็ได้ พาฉันออกไปดูข้างนอก
“ดูนั้นสิพิม กรี๊ดดดดดดดด~ ฉันล่ะอิจฉาเธอชะมัด”
- - ฉันหันไปดูที่สนามหญ้า แล้วพบว่า.......O_O

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

เอาแล้วสิคร่ะเพิ่อนๆ!!>.< ไม่รู้ว่าพิมจะเจออะไร ยังไงเพื่อนๆก้อต้องติดตามตอนหน้านะคะ คิกๆ แต่รับรองว่าเจอของดีแน่ๆ ยังไงใครชอบก้อเม้น+โหวตหั้ยด้วยนะคะ รักเพื่อนๆทุกคนเลยนร้า ยังไงก้อ...แอดมาเป็นเพื่อนกันได้ตลอดเวลานะคะ ถึงแอดจะเยอะไปหน่อย แต่ยังไงจะค่อยๆทยอยรับนะคะ ก้อยอยากมีเพื่อนเยอะๆ คิกๆ
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++