นิยาย:BoYz&GiRls แก๊งป่วน...ก๊วนแสบ[ตอนที่4]

นิยาย:BoYz&GiRls แก๊งป่วน...ก๊วนแสบ

เมื่อหนุ่มที่ป๊อปปูล่าที่สุดในโรงเรียน ทั้ง 5 คน
ต้องมาตามจีบ ยัยบ้า หญิงปากจัด
ด่าคนไม่เลือก อะไรจะเกิดขึ้น...
ติดตามชม นวนิยายเรื่อง... BoYz&Girls แก๊งป่วน...ก๊วนแสบ!!

ตอนที่ 4: ผู้หญิงของฉัน

ฉันล่ะ งง กับไอพวกนั้นกันที่สุดเลย มันจะเอายังไงกับฉันกันแน่นะ เฮ้อ วันนี้สงสยฉันคงต้องเดินไปโรงเรียนคนเดียวแน่ๆเลย เมื่อจินนี่เกิดอาการไม่สบายขึ้นมา!! เซง!!
บรื้น บรื้น บรื้น~ เอี๊ยดดดด
กรี๊ดดดดด>.< ไอบ้าที่ไหนมันจะมาชนฉันฟระเนี่ย ~.~ ตรงหน้าฉันตอนนี้มีผู้ชาย ร่างสูงคนหนึ่ง ที่ใส่หมวกกันน๊อตสีดำ ชุดก็...โรงเรียนZheZa หนิ!! แล้วมันเป็นใครกันฟระ...ผู้ชายคนนั้นค่อยๆถอดหมวกแล้ว
“นาย!!”
คิดแล้วไม่ผิด เป็นอีตาโทโมะนั้นจริงๆด้วย
“ทำไมล่ะ แปลกใจมากเลยหรอ”
“วันนี้ฉันไม่มีเวลาว่างมากนักหรอกนะ”
“งั้นก็รีบๆขึ้นซะ”
นายนั้นโยนหมวกกันน๊อตอีกอันหนึ่งให้ฉัน
“ยังมาทำหน้า งงอีก!! ขึ้นมาเซ่!! หรืออยากไปโรงเรียนสาย!!”
เอ๋อ ? - - คือแบบว่า ทำไรไม่ถูกเลยอ่ะคะ ฉันเลยใส่หมวกแล้วก็ซ้อนโทโมะ

กรี๊ดดดดดดดด
โอ๊ยยยยยยยยย>.< นี้ฉันจะมาถึงโรงเรียนอยากปลอดภัย ไม่ได้เลยใช่ไหมเนี่ย~ ขับรถบ้าอะไรของมันฟระเนี่ยยยย แล้วอีกอย่าง สาวๆงี้กรี๊ดอะไรขนาดนั้นฟระ แค่คนมาโรงเรียนนะเว้ย แล้วนี้นายจะรู้บ้างไหม ว่ากำลังทำความเดือดร้อนให้ฉันเนี่ย>.<
“ดูทำหน้าสิ ไปเข้าแถวได้แล้ว ตอนเที่ยงฉันจะพาไปกินข้าวนะ”
“เห๊อ!! เรื่องไรฉันต้องไปด้วยล่ะ”
“ไม่รู้สิ แต่เธอรู้แค่ว่าต้องไปแค่นั้นเอง”
“แล้วถ้าฉันไม่ไปล่ะ”
“ตาย”
ฉันมองแผ่นหลังของโทโมะย่างสงสัย แล้วเค้าก็หายไป ...
“หล่อน.....เธอกล้าดีมาก”
ฉันฟังเสียง ที่มาจากข้างหลัง โอ๊ย พวกแฟนคลับอีกล่ะสิเนี่ย ฉันล่ะเบื่อจริงๆเลย ฉันพยายามเดินหนียัยพวกนั้นแต่ว่า..
“แกคิดว่าจะหนีพ้นเรอะยะ”
ยัยนั้นมัน ฉุดแขนฉันไว้ กะว่าจะไม่ด่าคนแล้วนะวันนี้
“แกมัน...”
“ขอโทษนะที่บ้านไม่สอนหรือยังไง ว่าคำว่าแกน่ะ ผู้ดีเค้าไม่เรียกกัน คือขอโทษนะ พอดีบ้านฉันเค้าสอนมาแบบนี้ หุหุ แล้วบ้านพวกเธอล่ะ อ๋อ.....ลืมไป พวกเธอคงไม่ค่อยได้รับการสั่งสอนอบรมที่ดีล่ะมั้งเนี่ย ทำตัวแบบนี้น่ะ ทำตัวแบบนี้แม่ไม่ว่าเรอะ!!”
พอฉันพูดจบ ฉันก็รีบเดินออกจากที่ตรงนั้น แล้วไม่นานนัก
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด~
ก็ดังขึ้น ห้าๆๆๆสะใจเป็นบ้าเลย ยัยพวกนี้เนี่ยมันต้องเจอคนอย่างฉันซะบ้าง หึหึ
“แสบใช่เล่นเลยนะ”
ฉันหันไปตามเสียง แล้วก็...โทโมะ นายอีกแล้ว
“แล้วมันเพราะใครกันละยะ!!”
ฉันกระแทรกเสียง
“ฉันเหรอ?”
“เ อ่ อ!!”
ฉันเดินหันหลังไป พร้อมกับความคิดในใจที่คิดว่า ผู้ชายคนนี้โง่หรือซื่อบื้อกันแน่นะเนี่ย

พักเที่ยง~
“เดี๋ยวก่อนสิ!!”
เสียงแบบนี้ - - ยัยพวกนั้นอีกแล้ว!!
“เธอจะไปไหน”
“ไม่มีตาหรอ”
ฉันตอบหวนๆ
“จะไปทานข้าวกับ โทโมะใช่ไหม”
“ถ้าใช่?”
“กรี๊ดดดดดดดดดดด~”
“หนวกหูเฟร้ย พอแล้ว”
“ยัยพิม แกกล้ามากนะ ที่แย่งแฟนฉันไปน่ะ”
“อ้าวแฟนเธอเหรอ ว้าวจริงง่ะ^^”
“ก็จริงน่ะสิ”
ยัยนั้นเชิดอย่าภาคภูมิใจ แหวะๆๆๆ
“งั้น...ฉันก็ต้องรู้สึกภาคภูมิใจมากเลยน่ะสิ ที่เค้าเห็นฉันดีกว่าแก”
“แก!! แกเรียกฉันว่าแกใช่เหรอ!!”
“อ้าว หูตึงหรอ”
“กรี๊ดดดดดด~”
“ก็ทีแกยังเรียกฉันได้เลย ไม่เห็นจะว่าฉันจะต้องกลัวอะไรแกเลย”
“แล้วเราจะได้เห็นดีกัน!!”
“ตอนนี้เลยมะจ้ะ^^”
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด”
มันกรี๊ดรอบที่ 3 - -
“วันนี้แม่ขอตบสั่งสอนหน่อยเหอะ พวกเราลุย”
“หมาหมู่นี้หว่า ไอพวกนี้”
“ฉันอยากจะรู้เหมือนกันว่า แกน่ะ เก่งดีแต่ปากรึเปล่า”
ฉันเหรอ? ตบต่อยเตะ*-* เป็นซะที่ไหนกันเล่า!!
“เชอรี่จับมันไว้!!”
ตายๆๆๆๆ ตายแล้วพ่อจ้า แม่จ้าT^T กรี๊ดดดด โดนจับจนได้
“แกไม่รอดแน่ หึหึ อ๊ากกกกกกกกก”
ยัยนั้น เริ่มเอาฝ่ามือ ลงมาบนหน้าของฉันแล้ว!! โอ๊ยยยยว๊ากกก หน้าช้านนนนนนน~ เป็นอะไรมากหรือเปล่าเนี๊ยT^T แต่เอ๊ะ - - เจ็บหรอ...ไม่หนิ ฉันไม่มีความรู้สึกพวกนั้นเลยสักนิด นี้หายความว่า.... ฉันค่อยๆลืมตาขึ้น ทุกคนเงียบกริบ มีเพียงแต่เสียง...
“เธอจะทำอะไรกับผู้หญิงของฉันน่ะ!!”

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ในเมื่อมันเปนเช่นนี้แล้ว ถ้าเปนเราเราก้อต้องคิดว่าโทโมะกะลังขอ....เออ..อุ๊บไม่บอกดีก่า คิกๆๆๆ แต่แร้วเรื่องราวทั้งหมดจาเปงยังไง ติดตามกับตอนหน้า แผนการของโทโมะได้เลยนะจ้ะ^^ ยังไงคัยอ่านแร้วก้อช่วยกานเม้น+โหวตหั้ยด้วยน้า

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++