นิยายเรื่อง : ขยับหัวใจให้ลงล็อค...ตอนที่1 สาวๆอย่าทะเลาะกัน

“จะดีหรอเมอิ ไปทะเลาะกับรุ่นพี่เจไดเขาแบบนั้น” ไมโลเพื่อนสาวคนสนิทของเมอิพูดขึ้น

“ ไม่เป็นไรหรอก...ผู้ชายแบบนั้นไม่จำเป็นต้องพูดดีด้วยหรอก พวกมีดีแค่หน้าตา” เมอิพูด

“ แต่เมอิ...นี่มันเพิ่งเปิดเรียนนะ ... ยังไม่ทันได้รับน้องช่วงม.ปลายเลยด้วย ระวังโดนแกล้งเอาน๊า” ไมโลบอกด้วยความเป็นห่วง

“คนอย่างเมอิไม่กลัวใครอยู่แล้ว อยากจะมีเรื่องก้อดาหน้ากันเข้ามาเลย...ฉันพร้อมเสมอ ฮ่าๆๆ” คำพูดของเมอิทำให้ไมโลถึงกลับกุมขมับของตัวเองเพราะกลุ้มแทนเพื่อนจิงๆ

“นี่ไมโล ว่าแต่เรา2คนได้เรียนห้องไหนนะ?...” เมอิถามขณะที่เอาก้อนขนมปังก้อนโตเข้าปากอยู่

“โหเมอิ!! วันนี้ฉันบอกเป็นรอบที่10แล้วนะ เห้อ!! เรา2คนได้อยู่ม.4ห้อง2อ่ะ ไม่บอกอีกแล้วน๊า” ไมโลทำหน้ามุย

“จร้าๆๆ...ไม่ถามแล้ว ไปห้องกันเหอะ อยากเจอเพื่อนใหม่ๆแล้ว”

“อื้ม”

จากนั้น เมอิกับไมโลก้อพากันเดินขึ้นอาคารเรียน เพื่อที่จะตรงไปที่ห้องเรียน แต่ในระหว่างทางก้อเจอกับกลุ่มผู้หญิงประมาณไม่ต่ำกว่า30คน ยืนล้อมรอบผู้ชาย2คนอยู่ “ ขอทางหน่อยค่ะ...” เมอิพูดกับผู้ชายที่ยืนอยู่ตรงกลางเพราะว่าเขาขวางทางเดินอยู่ แต่ชายคนนั้นกลับไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองกลับมาเลย จนเมอิเปลี่ยนจากน้ำเสียงที่พูดเบาๆ กลายมาเป็นตะโกนแทน “นี่ บอกว่าขอทางหน่อยไม่ได้ยินหรอ?” ทำให้บรรดาผู้หญิงทั้งหมดรวมทั้งชาย2คนต่างหันมามองที่เมอิกลับไมโลเป็นตาเดียว

“นี่น้อง...!!~ ไม่มีมารยาทเลยนะ พูดกลับรุ่นพี่แบบนี้ได้ไง?” ผู้หญิง1ใน30กว่าคนนั้นพูดขึ้น

“ แล้วพูดเบาๆมีใครได้ยิงรึป่าวละ?” เมอิโต้กลับ

“ นี่เป็นรุ่นน้องก้อหัดเจียมกะลาหัวซะบ้างนะ” เมอิทำท่าจะเข้าไปชกรุ่นพี่คนที่พูดแต่ไมโลดึงแขนห้ามเอาไว้ก่อน

“ โห..แล้วทีตัวเองทำตัวยังกะตัวอะไรไม่รู้รุมผู้ชาย2คนอยู่เนี่ยนะ...ไม่รู้จักอายซะบ้าง” เมอิพูดด้วยน้ำเสียงที่ดูถูกแบบสุดๆ

“พอแล้วๆสาวๆ..ไม่เอาอย่าทะเลาะกันนะ.. ว่าแต่น้องชื่ออะไรจ๊ะ” ผู้ชาย1ใน2คนถาม

“จำเป็นด้วยหรอที่ต้องตอบ?” เมอิค้อนใส่ทันที

“เกินไปแล้วนะ ยัยเด็กไม่มีมารยาท คุณเรดาห์อุส่าพูดด้วย”

“ ใช่ คนอย่างเทอ ไม่มีค่าพอที่คุณเราดาห์จะพูดด้วยหรอกนะจำไว้ด้วย”

“อ่อ หรอ แสดงว่าพวกพี่เนี่ยมีค่ามากเลยงั้นดิ...” เมอิพูดด้วยกิริยาท่าทางที่กวนทีนสุดๆ(ถ้าเกิด พี่นกกี้อยู่ตรงนั้นนะ จับยัยเมอิเนี่ย เตะให้สลบคาเท้าเลยแหละ โฮะๆๆ)

“กริ๊ดดด... แกว่าใครห๊า”

“ ว่าลิงอยู่ที่ลพบุรีมั้งค๊า ถามมาได้” เมอิยังกวนไม่เลิก

“กริ๊ดดดดด....” รุ่นพี่คนที่ถูกว่ากริ๊ดไม่ยอมหยุดแถมยังชักดิ้นชักงอ เหมือน ไส้เดือนที่โดนน้ำร้อนลวก (จินตนาการภาพเองน๊า...ฮ่าๆๆ คิดแล้ว หยองแทน ไส้เดือนโดนน้ำร้อนลวกO_O)

“อี๋การแต่งตัวก้อสลัม ปากก้อสลัม อี๋ สกปรกที่สุด” คราวนี้ไมโลจับเมอิไว้ไม่อยู่แล้ว...ทันทีที่เมอิหลุดจากไมโล ก้อพุ่งไปผลักรุ่นพี่คนที่พูดนั้น จนล้มไปนอนกองอยู่ที่พื้น

“นี่มันจะมากเกินไปแล้วนะ....” รุ่นพี่อีก3-4คนเตรียมตั้งท่าที่จะเข้ามารุมเมอิ...แต่เรดาห์เข้ามาห้ามไว้ได้ทัน

“นี่จะทะเลาะกันทำไมเนี่ย .. กับอีเรื่องแค่นี้ รักกันไว้ดีกว่าน๊า...ตอนนี้การเมืองกับเศรษฐกิจก้อไม่ค่อยดีมีการแบ่งแยกแบ่งสี พวกเราน่าจะมารักกันจะดีกว่านะ...โลกจะได้สดใสขึ้น” เรดาห์พูดพร้อมกับทำหน้าตาราวกับเจ้าชาย (มีประกายวิ้งๆออกมาจากหน้าด้วย ฮ่าๆๆ)ทั้ง2ฝ่ายจึงยอมอ่อนข้อลงกันบ้าง (ฮ่าๆๆเอาเรื่องการเมืองมาเกี่ยวด้วยซะง้าน....>,.< )

“นี่ เห็นกับคุณเรดาห์หรอกนะไม่งั้นเทอเละ” รุ่นพี่คนที่จะมาหาเรื่องพูด

“อ่อ หรอ ไอ้เราก้อนึกว่าจะแน่ที่แท้ก้อปอดแหกดีๆนี่เอง...”

“เมื่อกี้พูดว่าอะไรนะ” รุ่นพี่คนเดิมถามกลับเพราะว่าได้ยินไม่ชัดแต่ไมโลก้อรีบปัดบททันที

“ป่าวค่ะ ... ไม่ได้ว่าอะไร” ไมโลรีบพูดตัดบททันที แล้วรีบลากเมอิออกมาจากกลุ่มคนพวกนั้น

“ไมโล ดึงเบาๆก้อได้” เมอิคนที่ถูกดึง พูดขึ้นเพราะไมโลพาวิ่งเร็วมาก

“ แฮะๆ เกือบจะได้มีเรื่องอีกนะเนี่ย เมอิ นะ เมอิ หัดยอมๆคนอื่นเขาบ้างก้อได้” ไมโลพูดด้วยน้ำเสียงที่เหนื่อยจากการวิ่งมา100กว่าเมตร

“อะไรกันขนาดไมโลยังเข้าข้าง ยัยพวกนั้นอีกหรอ? ทั้งที่พวกนั้นมันว่าฉันก่อนเนี่ยนะ” เมอิพูดด้วยน้ำเสียงที่เหนื่อยเช่นกัน พอพูดเส๊ดก้อรีบทำหน้างอลทันที

“ โถ่เมอิ ฉันรู้น่าว่าใครเป็นฝ่ายถูกใครเป็นฝ่ายผิด ถึงยังไงฉันก้อเข้าข้างเพื่อนฉันอยู่แล้วละ” ไมโลรีบเข้าไปโอ๋เมอิ ที่กำลังงอลตุ๊บป๋องๆอยู่

“เชอะ!! ไม่หายโกธร” เมอิยังคงงอลต่อไป

“ งั้นเอาอย่างนี้ เดี๋ยวจะเลี้ยงขนมเพื่อเป็นการ ไถ่โทษแล้วกัน โอเคป่ะ?” ไมโลพูด

“อ่าๆ จิงๆนะ เย้ เย้ๆ!!~” เมอิพูดแล้วกระโดดโล้ดเต้นไปมา

“- -*” ต้องเอาขน๋มมาล่อ


โปรดติดตาม ตอนที่ 2 น่ะคับ...